Τα τελευταία χρόνια η διαιτησία άγεται και φέρεται με αποφάσεις που αδικούν την εικόνα της, περισσότερο όμως αδικούν την εικόνα της ομοσπονδίας. Ήταν ο Μπριάκος που άφησε εκτός πρόσωπα, τα οποία είχαν συνεργασία με τον Βασάρα, όταν ο τελευταίος ήταν υπεύθυνος ανάπτυξης. Ήρθε ο Βασάρας που όπως προκύπτει από το ρεπορτάζ έβγαλε εκτός τους προηγούμενους, όπως επίσης και όσους είχαν έρθει σε κόντρα μαζί του για να προωθήσει πρόσωπα δικά του. Παράλληλα επανέφερε αυτούς που συνεργαζόταν για θέματα διαιτησίας.
Και μέσα σε όλα η ΕΠΟ έχει τον ρόλο του Πόντιου Πιλάτου.
Ποιός ο λόγος που ο Σπύρος Παπαδάκος (Λακωνίας) έμεινε εκτός πινάκων παρατηρητών; Πάντως, δεν είναι αυτός που είπαν. Μήπως φταίει ότι ήταν σε κόντρα με το Βασάρα την εποχή που ο πρώτος ήταν στην ΚΕΔ και ο υψηλόβαθμος παράγοντας της ευρωπαϊκής και ελληνικής διαιτησίας ήταν (2010-11) υπεύθυνος ανάπτυξης;
Ποιός ο λόγος που ο Γιώργος Αμυγδαλής (Σερρών) δεν επιλέχθηκε για τους παρατηρητές, αν και πριν έναν μήνα ήταν στην ΚΕΔ; Έπρεπε να έχει καλύτερες δημόσιες σχέσεις;
Ποιός ο λόγος που ο Ηλίας Μαζαράκος (Αρτας), ο οποίος ήταν και περιφερειάρχης διαιτησίας, δεν επιλέχθηκε ως παρατηρητής; Δεν θέλουν στη διαιτησία νέους ανθρώπους;
Τι έκανε ο Θόδωρος Γκαϊτατζής (Δράμας) για να μείνει εκτός πινάκων παρατηρητών; Κι αυτός ήταν περιφερειάρχης, κι αυτός είχε δίψα να προσφέρει.
Και στο κάτω κάτω που προκάλεσαν όλοι αυτοί; Ο Μπριάκος, ο οποίος είχε τη συγκεκριμένη αρμοδιότητα να επιλέξει κάποια πρόσωπα και καλώς ή κακώς επέλεξε κάποιους. Και να μην ήταν οι Μαζαράκος, Γκαϊτατζής κάποιοι άλλοι θα ήταν...
Γιατί απαραίτητα να είναι κακό που ο Παπαδάκος δεν συνεργάστηκε με τον Βασάρα τον καιρό που ο πρώτος ήταν στην ΚΕΔ;
Με ποιά κριτήρια διέγραψαν, κυριολεκτικά, τόσο την πορεία του Αμυγδαλή, όσο και του Παπαδάκου (που ήταν διεθνής διαιτητής);
Η διαιτησία πρέπει να είναι ενωμένη και να μη χωρίζεται στη μια ή στην άλλη πλευρά. Και ο Μπριάκος λάθη έκανε, καθώς έβγαλε εκτός τους ανθρώπους του Βασάρα, όμως και ο Θεσσαλονικιός τα ίδια κάνει. Και ο ένας και ο άλλος πρέπει να επιλέξουν τους συνεργάτες τους. Καμία αντίρρηση σε αυτό, όμως η διαιτησία χρειάζεται ενότητα. Οι καλοί δεν περισσεύουν και τα κριτήρια πρέπει να είναι καθαρά, κριτήρια προσφοράς.
Τέτοιες κόντρες δεν έχουν θέση. Δεν είναι σωστή φιλοσοφία αυτή. Πάνω από πρόσωπα πρέπει να μπαίνει το καλό της διαιτησίας.