Συναισθηματικές προσεγγίσεις

Προϊόντος του χρόνου, μετά τη δημοσιοποίηση της "συμφωνίας/συνεργασίας ή οτιδήποτε άλλο και αν είναι αυτό που διαμορφώθηκε", εξελίσσεται με την ίδια ένταση και η προσπάθεια η δεδομένη (;) συμφωνία να ακυρωθεί ( στην καλύτερη περίπτωση) ή να διευρυνθεί (στην χειρότερη) με την προσθήκη σε αυτή, ακόμη και με όρους "τσόντας" ( κι αυτοί αποδεκτοί είναι) ποδοσφαιρικών δυνάμεων που είχαν κάθε λόγο το προηγούμενο χρονικό διάστημα να πανηγυρίζουν "για όσα έρχονται με τα λεφτά του αλλουνού".
Λεπτό δεν έμειναν με σταυρωμένα τα χέρια. Υπάρχει δε, σε σημαντικό μέρος του σώματος των Ενώσεων αλλά και εκτός αυτών, η εκτίμηση ότι οι δυνάμεις αυτές δημοσιοποίησαν εν γνώσει τους τη συμφωνία με βασικό σκοπό να την ακυρώσουν προσβλέποντας στις αντιδράσεις που θα δημιουργηθούν με την εμφάνιση στο προσκήνιο φαντασμάτων από το παρελθόν.
Σε πρώτη φάση κατέγραψαν την νομιμοφροσύνη τους στην κοινή πορεία υπό συγκεκριμένο υποψήφιο πρόεδρο, διαβεβαίωσαν για την δεδομένη στήριξη τους και διέδωσαν παντού την πεισματική, σχεδόν, εμμονή τους στη συμμαχία. Φρόντισαν, βεβαίως, να διαχωρίσουν τις προσωπικές τους σχέσεις και επιλογές από την ποδοσφαιρική συμπεριφορά τους, εξέλιξη που αδυνάτισε υπερβολικά όλες τις διαβεβαιώσεις πίστης.
Στη δεύτερη φάση, διανύεται τώρα, τη σκυτάλη ανέλαβε το συναίσθημα. Ο σπόρος του ρίχτηκε στις Ενώσεις με τις οποίες όλο το προηγούμενο διάστημα συνεργάζονταν στενά και αφορά στη διαπίστωση "πόσο καλά είμασταν μόνοι μας χωρίς τους κακούς που μας έτρωγαν τα σωθικά τόσο καιρό..." Προσέγγιση συναισθηματική, άρα εξ ορισμού με μηδενικές πιθανότητες επιτυχίας, καθώς το ποδόσφαιρο και όλα όσα περιστρέφονται γύρω του είναι μπίζνες κι εκεί το συναίσθημα δεν έχει σοβαρό πεδίο για να εκδηλωθεί.
Το μέγεθος της επιτυχίας της συναισθηματικής προσέγγισης δεν έχει αποτυπωθεί ακόμη, αλλά όλες οι εκτιμήσεις το φέρουν να είναι εξαιρετικά μικρό, έως ανύπαρκτο.
Θα ακολουθήσουν, να είστε βέβαιοι, και άλλες απόπειρες. Νέες προσπάθειες διεμβολισμού της "συμφωνίας" θα εξελιχθούν με όλα τα μέσα που είναι προς χρήση, είτε στην κυβέρνηση (και είναι κάποια), είτε στην αγορά της επικοινωνίας.
Δεν είναι παράλογο. Αντιμετωπίσιμο πρέπει να καταστεί το φαινόμενο κι εκεί χρειάζεται ανοιχτό μυαλό και επιχειρηματική προσέγγιση.

Υ.Γ. Εκείνες οι επιβεβλημένες από την ίδια τη FIFA τροποποιήσεις (εάν είναι αναγκαίο όπως έλεγε το έγγραφο) καταστατικού και κανονισμών και - το κυριότερο- η εναρμόνιση της εθνικής αθλητικής νομοθεσίας με το καταστατικό της FIFA τι έγιναν; Τις έφαγε η εξομάλυνση; Τις πάγωσε η κυβέρνηση; Τις ανέλαβε η UEFA "για να μην μας κυνηγάνε εμάς;" Τις χειρίζεται ο Κωστάκης; Κάνει, τέλος πάντων, κάποιος κάτι για τα θέματα αυτά; Και το σημαντικότερο: Ρωτάει, ελέγχει, επιβλέπει κάποιος απ΄τις Ενώσεις τις εξελίξεις αυτές ή έχουν εγκαταλείψει το μέλλον τους στα χέρια κυβερνητικών υπαλλήλων;