Οι προθεσμίες είναι σωστές. Άλλος είναι ο λόγος

***Προθεσμία επτά ημερών για την έκδοση ποινών προβλέπει ο Πειθαρχικός Κώδικας που είναι απολύτως επαρκής, διατυπώνοντας με ακρίβεια τους χρόνους έκδοσης των αποφάσεων
***Όμως, στην Ελλάδα η έκδοση αποφάσεων φαίνεται πως υπακούει σε συσχετισμούς, επικοινωνιακές ανάγκες και συγκυρίες
Κωδικοποίηση ποινών του Πειθαρχικού Κώδικα και ορθή εφαρμογή του εύλογου χρονικού διαστήματος από την διάπραξη του αδικήματος έως και την έκδοση της πρωτόδικης, έστω, ποινής ζητείται μετά τις ποινές που επιβλήθηκαν για τους αγώνες Ολυμπιακού - Πλατανιά και Α.Ε.Κ. - Π.Α.Ο.Κ.
Παρακάμπτουμε την παντελώς αστήρικτη ακόμη και από την ακραία φαντασία ποινή που επιβλήθηκε στον Ολυμπιακό για ανύπαρκτα, σύμφωνα με όλους τους αξιωματούχους του αγώνα, γεγονότα, καθώς αυτή θα καταπέσει πλήρως στην διαδικασία της έφεσης, για να αναφέρουμε ότι στην περίπτωση της δίωξης με βάση τα άρθρα του Πειθαρχικού Κώδικα που  περιέχουν γενικές διατάξεις (π.χ. άρθρο 29) δεν είναι νομικά λογικό να επιβάλλεται κανονιστικά χρόνος ανακοίνωσης της ποινής (ή όχι), καθώς αποτελούν, συνήθως, διαδικασίες που απαιτούν στάδιο έρευνας και συνακόλουθο στάδιο εκδίκασης και απόφασης. Η διαδικασία αυτή είναι λογικό, εντός του οργανωμένου ποδοσφαίρου και μάλιστα με δικαστικά όργανα συγκροτημένα από τακτικούς δικαστές, να απαιτεί περισσότερο χρόνο, χωρίς και πάλι να δικαιολογείται μια εκτός ορίων διαδικασία.
Σε όλες τις περιπτώσεις όμως επιβολής ποινής με βάση τις διατάξεις του άρθρου 15 (μεμονωμένα ή εκτεταμένα επεισόδια, υποτροπή κ.λ.π.) το ίδιο το άρθρο στην παράγραφο 7 ρητά και περιοριστικά προβλέπει έκδοση της πρωτόδικης απόφασης εντός αποκλειστικής προθεσμίας εφτά (7) ημερών από την ημέρα διάπραξης των παραβάσεων του άρθρου και σε αποκλειστική προθεσμία δεκαπέντε ημερών από την κατάθεση της έφεσης.
Η παράγραφος έχει τίτλο "Καθορισμοί", ισχύει επί πολλά έτη στο ελληνικό κανονιστικό πλαίσιο, τηρήθηκε στις περισσότερες περιπτώσεις, αλλά σε άλλες και ειδικά τα δύο τελευταία χρόνια κατέστη νεκρό γράμμα για ένα απλούστατο λόγο.
Τα δικαστικά όργανα του ποδοσφαίρου με συνθέσεις τακτικών δικαστών πλέον έχουν αποφασίσει, ίσως και λόγω φόρτου εργασίας, να λειτουργούν με ρυθμούς ελληνικών δικαστηρίων τόσο στον τύπο όσο και στην ουσία.
Σε απλά ελληνικά η έκδοση των αποφάσεων κατέστη, χρονικά, μια απολύτως πολιτική υπόθεση, που υπακούει σε συσχετισμούς, επικοινωνιακές ανάγκες και συγκυρίες, με αποτέλεσμα από τις προβλέψεις της παραγράφου 7 του άρθρου 15 να μένει, στην ουσία, μόνο η άσκηση της δίωξης εντός του εφταημέρου, εξέλιξη που θεωρείται ότι καλύπτει την πρόνοια της παραγράφου.
Η εξέλιξη αυτή δεν φαίνεται να συγκινεί κανένα, ούτε να ανησυχεί ιδιαίτερα την Ομοσπονδία. Οι τακτικοί δικαστές στη σύνθεση των δικαστικών οργάνων καλύπτουν τις όποιες ανησυχίες και από την ώρα που δεν καταγράφονται αντιδράσεις ή αντιρρήσεις το πράγμα συνεχίζει ως έχει.

Κανένα ζήτημα κακής διατύπωσης του Πειθαρχικού Κώδικα δεν προκύπτει λοιπόν, ούτε ως προς τις αποκλειστικές προθεσμίες έκδοσης αποφάσεων. Ο Κώδικας είναι απολύτως επαρκής, διατυπώνει με ακρίβεια τους χρόνους έκδοσης των αποφάσεων με βάση τον ειδικό χαρακτήρα των παραβάσεων και εναπόκειται στο δικαστικό όργανο κάθε φορά να "συνεργαστεί" με τις πρόνοιες αυτές και να τις τηρήσει