Λόγια μεγάλα για μια "ιστορική χαμένη ευκαιρία"
και προφανής η διάθεση να χρεωθούν όλες οι διοικήσεις της ΕΠΟ το μεγαλύτερο
μερίδιο της ευθύνης για το ότι ένα τέτοιας έκτασης συγκλονιστικό επίτευγμα δεν
παρήγαγε ορατά ποδοσφαιρικά αποτελέσματα.
Πρώτη απορία: Πως
γίνεται η διοίκηση του 2004 και οι επόμενες να είχαν ένα σχέδιο οργάνωσης και
λειτουργίας μιας εθνικής ομάδας, ώστε αυτή να κατακτήσει τον ευρωπαϊκό τίτλο το
2004 και στη συνέχεια να είναι παρούσα σε όλα τα μεγάλα ποδοσφαιρικά γεγονότα
και να μην έχουν ένα (ανάλογο) σχέδιο για το ίδιο το άθλημα; Απάντηση: Είχαν
(και μάλιστα κατατεθειμένο εντός της ποδοσφαιρικής οικογένειας) σχέδιο, αλλά
δεν τους επετράπηκε σε καμία περίπτωση να το παρουσιάσουν, να το εφαρμόσουν, να
το εξελίξουν. Ο λόγος; Κάθε ανάλογο, μεγάλης εμβέλειας, σχέδιο προϋποθέτει
την καθημερινή, συστηματική, ενεργή συνεργασία της αθλητικής ομοσπονδίας με το
κράτος και την εκάστοτε πολιτική του διακυβέρνηση, ώστε να καταστεί λειτουργικό
και να αποκτήσει ένα συγκεκριμένο παραγωγικό χαρακτήρα.
Χρειάζεται τη βοήθεια
του κράτους σε γήπεδα, στην οργάνωση και λειτουργία των υπηρεσιών ελέγχου της
αγωνιστικής ικανότητας των ποδοσφαιριστών, στη διασφάλιση των υποδομών για την
εφαρμογή μιας συγκεκριμένης ποδοσφαιρικής αναπτυξιακής λογικής, στην χρηματοδότηση
του απαραίτητου προσανατολισμού στις μικρές ηλικίες, στην διευκόλυνση των
ποδοσφαιριστών - μαθητών ως προς τις απουσίες, στην υιοθέτηση επιχειρηματικών
κινήτρων για την εμπλοκή σοβαρών επιχειρηματιών στο χώρο και άλλα ανάλογα.
Υπηρεσίες, δηλαδή, στην ενότητα του αυτονόητου σε κάθε
σοβαρό κράτος της "καταραμένης" αστικής δύσης από την προσφορά των
οποίων προέκυψαν, στην πορεία του χρόνου, σημαντικές ποδοσφαιρικές
"επαναστάσεις" και σχολές (γαλλική, ισπανική, γερμανική κ.λ.π.).
Τι εισέπραξε; Μόλις η αποστολή γύρισε στην Ελλάδα βρήκε
μπροστά της την τρομερή έμπνευση του Ορφανού να αλλάξει το εκλογικό σύστημα της
ΕΠΟ και να το προσαρμόσει στις δικές του επιλογές. Κι επειδή η διοίκηση της ΕΠΟ
αντέδρασε, όπως είχε κάθε δικαίωμα, ο ίδιος έκοψε κάθε κρατική επιχορήγηση της
Ομοσπονδίας και συνέδεσε ( υπό τις ιαχές όλων των …παπαγάλων της εποχής) την
ανεξαρτησία της με την άμεση διακοπή της ροής του κρατικού χρήματος προς τις
ενώσεις και τις υποδομές. Αυτός ο Ορφανός (και οι άλλοι όμοιοι του που
ακολούθησαν) προέκρινε έναντι της συνεργασίας για την ανάπτυξη του αθλήματος
την τιμωρία της Ομοσπονδίας επειδή δεν συμφώνησε στα παραγοντικά του παιχνίδια
που είχαν πάντα αφετηρία τις ονειρώξεις των παραγόντων της εκλογικής τους
περιφέρειας. Πολιτική της επίσημης κυβέρνησης έγιναν οι ιδεοληψίες των
Ψωμιάδηδων. Η ΕΠΟ, αντί να είναι
προνομιούχος συνομιλητής της κυβέρνησης για το άθλημα που διοικεί, παρατηρούσε
τις παρελάσεις όλων των εμμονικών από το γραφείο του Ορφανού να διαμορφώνουν
κλίμα σε βάρος της και να καλείται αυτή σε καθημερινή βάση να αποδεικνύει ότι
δεν είναι ελέφαντας.
Η επιλογή της να υπερασπιστεί μέχρι τέλους την ανεξαρτησία
της έναντι οποιουδήποτε κόστους διαμόρφωσε το τελικό, σε βάρος της, σκηνικό και
έκανε την σχέση της με τις εκάστοτε κυβερνήσεις πολεμική. Μια σχέση που
επηρεάστηκε βαθύτατα αρνητικά και από την καθημερινή υπονομευτική δραστηριότητα
του βαθέως κράτους της ΓΓΑ για το οποίο ο (επαν)έλεγχος της Ομοσπονδίας ήταν
πάντα το μεγάλο ζητούμενο. Βαθύ το κράτος, βαθύς, ο ύπνος αυτών που παρίσταναν
τους υπουργούς, βαθύτερο το ρήγμα που δεν κατέστη δυνατό να ξεπεραστεί χωρίς
ευθύνη της Ομοσπονδίας.,
Αλήθεια, πότε
ξεχάστηκαν κιόλας όλα αυτά; Ποιον ή ποιους συμφέρει ακόμη και σήμερα να τα
ξεχνάμε; Ποιος ή ποιοι θέλουν να κυριαρχεί ακόμη στον δημόσιο λόγο η εικόνα
μιας ΕΠΟ που επέλεξε την προπατορική αμαρτία της ανεξαρτησίας της και έκτοτε
πληρώνει κάθε μέρα, κάθε ώρα για το "αμάρτημα" αυτό; ποιος ή ποιοι
επενδύουν ακόμη και τώρα στις κυβερνητικές πλάτες για να μπορέσουν να διοικήσουν
αυτή την καθημαγμένη ΕΠΟ;
Όλοι οι απόντες. Όλοι
εκείνοι που περνούσαν νύχτα τις πόρτες των γραφείων των υπουργών και
συνωμοτούσαν εναντίον των διοικήσεων της Ομοσπονδίας., Όλοι εκείνοι που
εμμονικά υπερασπίστηκαν την εικόνα μιας ΕΠΟ
που θα καταντήσει ΔΕΚΟ του δημόσιου τομέα. Όλοι εκείνοι που ήταν οι ίδιοι
μικροί κι αδύναμοι και παρίσταναν τους επιδρομείς.
Καλές οι αναφορές και
η κριτική "στα λάθη" της ΕΠΟ όλα αυτά τα χρόνια. Με μια επισήμανση:
Ήταν όλα τα λάθη αμυντικά απέναντι σε ένα αδηφάγο κράτος, μια καθεστωτική
γραφειοκρατία και μερικούς εμμονικούς της ποδοσφαιρικής οικογένειας. Αυτή είναι
η εικόνα. Είτε σας αρέσει, είτε όχι.